το κουράγιο και το σθένος που απαιτείται για να ξαναχτίσει το μέλλον του, πάνω σε στέρεες βάσεις και με την άδεια της ''ποδοσφαιρικής πολεοδομίας, αυτή την φορά''. Η ΑΕ Αγίου Γεωργίου, πράγματι διέγραψε μια λαμπρή πορεία όλα τα προηγούμενα χρόνια και σίγουρα επενδύθηκαν πάνω της φροντίδα, μεράκι και φιλοδοξίες, που ίσως ξεπερνούσαν τα στενά τοπικά πλαίσια και αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση, κακό.
Το κακό είναι πως όλα αυτά γίνονταν χωρίς την αυτονόητη και θεμελιώδη ''ποδοσφαιρική πολεοδομική αρχή'' που λέει ακόμα και στον πιο αδαή, πως αν δεν επενδύσεις βασικά πάνω στα δικά σου παιδιά, τότε χτίζεις παλάτια στην άμμο! Στον μικρόκοσμο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου μας η μεθοδολογία των προηγούμενων χρόνων,της ΑΕ Αγίου Γεωργίου δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση παράδειγμα προς μίμηση, αφού ήταν ηλίου φαεινότερον πως αργά ή γρηγορα θα έφτανε η στιγμή που δεν θα μπορούσαν πια οι πολυδάπανες μεταγραφές να στηρίζουν το δυναμικό της ομάδας.
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΥΤΗ ΘΑ ΚΑΤΕΡΡΕΕ . ΗΤΑΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ. ΤΩΡΑ ΧΤΙΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ - ΜΙΑ ΝΕΑ ΤΟΠΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
Και πραγματικά μόλις τα χρόνια έφεραν το αναπόφευκτο σφίξιμο κάθε περιτής δαπάνης, το οικοδόμημα όλο κατάρευσε σαν χάρτινος πύργος. Γιατί δεν υπήρχε πρόβλεψη και σχεδιασμός από πριν για να μη συμβεί αυτό; Αυτή είναι μια ερώτηση που μπορεί να απαντηθεί από άλλους και φυσικά όχι από εμάς και τον κόσμο της ομάδας.
Το σημαντικό είναι πως στην δεδομένη χρονική στιγμή, η ΑΕ Αγίου Γεωργίου αρχίζει να χαμογελά και πάλι, σηκώνει σιγά αλλά σταθερά το βλέμα της ψηλότερα και βάζει τις βάσεις για το αύριο, καταθέτοντας τον ''απαραίτητο οικοδομικό'' της φάκελο, με όλες τις ''θεμελιώδεις διατυπώσεις''. Με αρχιτέκτονα και προπονητή τον παλιό τερματοφύλακα της, τον Σάκη τον Καπετάκη, με εργολάβο τον ακούραστο και πανταχού παρών τον Σταύρο τον Ρόκα, με συνεργείο και εργάτες τα νεαρά και διψασμένα για ποδόσφαιρο παιδιά της Ασπροβάλτας και με την στηριξη μέσα στα λογικά και επιτροπέμενα όρια της εποχής από του αρμόδιους τοπικούς φορείς και του κόσμου της, η ΑΕ Αγίου Γεωργίου χτίζει γερά θεμέλια.
Μόλις πριν λίγο παρακολούθησα το παιχνίδι ΑΕ Αγίου Γεωργίου - Ιάσων Αυγής και αντίθετα με ότι διαβάσετε και ακούσετε για το παιχνίδι αυτό, εγώ σας λέω πως τα πιτσιρίκια της Ασπροβάλτας, ΝΙΚΗΣΑΝ! Νίκησαν πρώτα απ΄ όλα τον εαυτό τους τον ίδιο και τόλμησαν να σηκώσουν ανάστημα και να χτυπήσουν το ματς στα ίσια απέναντι σε έναν αξιόλογο και φυσικά πολύ πιο έμπειρο αντίπαλο. Νίκησαν τον άσχημο αγωνιστικό χώρο και τον παλιόκαιρο που εμπόδισε την αναπτυξή του παιχνιδιού τους, ενώ σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν υπέρ τους και τέλος νίκησαν το ίδιο το άγχος τους και κυνήγησαν το σκορ μέχρι το τελευταίο λεπτό. Κέρδισαν τις εντυπώσεις και το χειροκρότημα όλων μας. Ητήθηκαν με 1-0, αλλά... νίκησαν! Έχουν το μέλλον μπροστά τους και βαδίζουν σε σωστό δρόμο. Πολύ σύντομα θα ξαναγράψω για την ΑΕ Αγίου Γεωργίου γιατί χάρηκα πραγματικά με ότι είδα σήμερα. Σε πείσμα των καιρών και εκείνων των Ασπροβαλτιανών που χλεύαζαν την ομάδα, τα παιδιά αυτά με τον Σάκη τον Καπετάκη, φτιάχνουν κάτι παραπάνω από ένα στέρεο και δυνατό οικοδόμημα... Φτιάχνουν μια οικογένεια! Και ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις και να σταθείς αγωνιστικά σήμερα είναι ακριβώς αυτός. ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΣΟΥ!
Με την πρώτη κιόλας ευκαιρία μετά την Δευτέρα θα είμαι κοντά στα παιδιά και θα έχουμε πολλά, μα πάρα πολλά να πούμε...
