Βρασίδας - φλόγα ή το αντίθετο αν προτιμάτε.
Δυό σκαλοπάτια πριν το τελικό βήμα που θα φέρει έναν εκ των δύο στην οροφή του ομίλου και στην πολυθρόνα του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ. Μπορεί και ένα σκαλοπάτι βέβαια αν συμβεί οτιδήποτε εκτός από νίκες και για τους δυό τους αυτήν την Κυριακή.
Η Φλόγα αγωνίζεται μέσα στον Ξηροπόταμο, πρέπει να κερδίσει.
Ο Βρασίδας αγωνίζεται με τις Πέντε Βρύσες μέσα στην έδρα του, πρέπει να κερδίσει.
Η νίκη είναι μονόδρομος και για τους δύο. Μονόδρομος και για τον κόσμο τους. Οι απαιτήσεις και η πίεση του κόσμου μεγάλη και για τους δύο Μονομάχους. Όμως οι πορείες τους δεν ήταν καθόλου μονόδρομος για κανέναν τους. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς. Και οι δύο ομάδες περπάτησαν τον δικό τους δύσκολο φετινό δρόμο η κάθε μία ξεχωριστά, μα και η κάθε μία τόσο αξιοπρεπέστατα και τόσο περήφανα που μακάρι σαν Βασίλης Τσολάκης να είχα την δύναμη να μοιράσω ''δύο τίτλους'' και τέσσερις ανόδους στην Β΄και στον Προφήτη και στον Άρη που ξεχώρισαν επίσης φέτος. Δεν μπορώ όμως...
Εκείνο που μπορώ να κάνω είναι να ευχηθώ καλή δύναμη και στους δύο μονομάχους και να προστατεύσω την προσπάθεια των παιδιών και των δύο όμάδων από τυχόν ''αυτόκλητους'' κριτές και προπονητές της κερκίδας που πιθανόν να ξεφυτρώσουν μετά την ολοκλήρωση της φετινής κούρσας που θα βρει τον έναν πρωταθλητή και απ΄ευθείας στην Β΄ κατηγορία...
και τον άλλον να συνεχίζει την προσπάθεια του για άνοδο μέσα από τα μπαράζ.
Αυτό είναι το σημείο που θα πρέπει να σταθούν όσοι αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο και αυτά τα παιδιά, όποιας ομάδας και να τερματίσει δεύτερη. Ο Πρωταθλητής εντάξει, είναι ο ''μάγκας'' της παρέας. Τα παίρνει όλα και φεύγει και μαγκιά του. Όμως ποιός είναι εκείνος που θα βρεθεί να δικάσει ή να κρίνει τον.. Δευτεραθλητή;
Ποιός θα έχει το ηθικό αναστημα και το δικαίωμα να κατακρίνει εκείνον που θα τερματίσει δευτερος και μάλιστα σε μια στιγμή που η προσπάθεια του θα συνεχίζεται και θα χρειάζεται την στήριξη όλων;
Ακούω τις μέρες αυτές πολλά και διάφορα σοβαρά και ασόβαρα πράγματα από παντού και εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως και με τι κριτήριο κρίνουν ορισμένοι την προσπάθεια ανθρώπων, που ξεπέρασαν τους εαυτούς τους τους ίδιους και μέσα από ιδρώτα και θυσίες ενός ολόκληρου χρόνου έφτασαν τόσο ψηλά. Δηλαδή για ένα δοκάρι που μπορεί να μην μπει γκολ, ή για μια στραβοκλοτσιά, για μιά λάθος εκτίμηση της στιγμής, ακυρώνονται όλα τα προηγούμενα;
Δεν γίνεται να μη γίνει λάθος. Είτε αυτή την Κυριακή είτε την άλλη αν χρειαστεί el clasico, κάποιος θα κερδίσει και κάποιος θα χάσει. Τόσο απλό είναι. Το ποιός θα είναι αυτός μπορεί να αξαρτηθεί από πολλά πράγματα, μπορεί και από κάτι ασήμαντο της στιγμής που θα στοιχίσει σε κάποιον. Εδώ που φτάσαμε τα πάντα μεταξύ των δύο ομάδων μας θα κριθούν σε μιά τρίχα, σε μια φάση, σε μια ζαριά...
ΜΙΑ ΖΑΡΙΑ ΕΝΑΣ ΤΙΤΛΟΣ.. Η δικαίωση τη μίας απο τις δύο ομάδες!
Και για τον άλλο τι; Μια ''ζαριά'' θα κρίνει και θα ακυρώσει μια τόσο μεγάλη προσπάθεια; Για να σοβαρευτούμε λίγο...
Η Ποδοσφαιρική ''δικαιοσύνη'' δεν είναι απλώς τυφλή. Καμιά φορά είναι τόσο απρόβλεπτη που αυτή είναι και η ομορφιά της.
Μιλάμε όμως μεταξύ μας, υποτίθεται σοβαροί και έμπειροι άνθρωποι του ποδοσφαίρου και το κυριότερο, φίλαθλοι που αγαπάμε το ποδόσφαιρο και ειδικά τους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές. Τα παιδιά αυτά σε όποια ομάδα και να αγωνίζονται παλεύουν για ένα χειροκρότημα και ένα μπράβο που οφείλουμε να τους δώσουμε.
Για μένα και οι δύο ομάδες αξίζουν να είναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ. Όποιος καθίσει σοβαρά να δει την πορεία και την φετινή τους διαδρομή το πρώτο που θα πει και για τους δύο, θα είναι ''ου γαρ οίδασει τι ποιούσει''
Έφτασαν εδώ που έφτασαν με άγνοια του κινδύνου, με τον ενθουσιασμό τους, με τον ιδρώτα τους και με το στήριγμα του κόσμου, των παραγόντων και των προπονητών τους.
ΙΣΑΞΙΟΙ και αυτό να μη το ξεχνάει κανείς μας.
Μακάρι στην πολυθρόνα του τίτλου να καθίσει ο καλύτερος στην θέση... του καλύτερου. Όμως και ο δέυτερος όποιος και να είναι αυτός, θα είναι είναι πάλι ''καλύτερος'' Πως γίνεται αυτό;
Γίνεται και παραγίνεται, όταν δεν σκεφτόμαστε στενόμυαλα και όταν αναγγνωρίζουμε πραγματικά τις θυσίες τους....
