Και φυσικά η απάντηση που έρχεται στο μυαλό όλων είναι «Εδώ μας έφτασαν οι πολιτικοί με τις αποφάσεις τους». Συμφωνώ, αλλά σήμερα γράφω για να σου πω μια άλλη άποψη. Άποψη η οποία έρχεται από την προσωπική μου εμπειρία και έρευνα και όχι από το κεφάλι μου.

                Η χώρα μας έχει δυνατότητες για δυναμικές επενδύσεις, και θέλω να πιστεύω ότι σαν λαός, από αρχαιοτάτων χρόνων, είμαστε άνθρωποι με μυαλό. Αλλά τι νόημα έχει να μένουμε στα επιτεύγματα του παρελθόντος και να ξεχνάμε ότι σήμερα παλεύουμε για το δικό μας σήμερα και για το μέλλον; Τι αξία έχει ότι κάποτε ο Αριστοτέλης μίλησε για πολιτική και ηθική, εάν σήμερα η κατάσταση θυμίζει πολιτικό/κοινωνικό ανέκδοτο; Και παρότι μας βολεύει να λέμε ότι οι πολιτικοί φταίνε, που φυσικά και φταίνε στο μερίδιο που τους αναλογεί, θα σου πω ότι φταίνε και οι άνθρωποι.

                Η λογική των ανθρώπων είναι τέτοια που έχει διαμορφώσει το εργασιακό κλίμα σε αυτό που είναι σήμερα. Ανειδίκευτο ανθρώπινο δυναμικό ζητείτε για θέσεις από εταιρείες μέχρι υπουργεία (ένα μίνιμουμ απολυτηρίου λυκείου λένε στις αγγελίες), οι οποίοι φυσικά θα πληρώνονται, τουλάχιστον στον ιδιωτικό χώρο, με τον κατώτατο ανειδίκευτο μισθό εργαζομένου. Ως αποτέλεσμα έχουμε στελεχωμένες επιχειρήσεις με 19χρονα παιδιά τα οποία δεν βρίσκουν λόγο στο να σπουδάσουν, διότι «μαθαίνουν» μέσα από την δουλειά (στην ουσία πλάθονται όπως βολεύει την εν λόγω επιχείρηση), ψάχνουν να πετύχουν εύκολα χρήματα χωρίς πολύ κόπο, και φυσικά η ανάπτυξη είναι αμφιλεγόμενο ζήτημα. Γιατί όπως και να το κάνουμε, όταν εσύ σαν εταιρεία παίρνεις κάποιον που δεν έχει ιδέα από την δουλειά σου και τελείωσε το ΤΕΙ Αισθητικής στην Κωλοπετινίτσα, ουσιαστικά στελεχώνεις με προσωπικό που χρειάζεται να εκπαιδευτεί, και μόνο εφόσον εκπαιδευτεί πιθανόν να σου βγάλει ένα ποσό δουλειάς  30-40%, σε αντίθεση με κάποιον που θα ξέρει και 5 πράγματα παραπάνω και μπορεί να σου δώσει το 80%.

                Κάποτε βέβαια ο συγκεκριμένος υπάλληλος θα φύγει, καθώς όλοι είναι ανακυκλώσιμοι σε αυτή την φάση, ειδικά εφόσον δεν έχουν κάτι περισσότερο ίσως να σου δώσουν. Οπότε εσύ θα κάνεις ξανά το ίδιο κυνηγώντας τα 100 ευρώ παραπάνω που θα βγάλεις τώρα με το να πληρώνεις κάποιον λιγότερο, χωρίς να σκεφτείς για πόσο θα το κάνεις αυτό και αν όντως σε συμφέρει μακροχρόνια (που αν σε συμφέρει τότε με γεια σου με χαρά σου καλά κάνεις!). Αλλά δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε μακροχρόνια. Δεν έχουμε μάθει να προσπαθούμε να παράγουμε κάτι, να προσπαθούμε να εξελιχθούμε, και τις λίγες φορές που γίνεται μπορεί να μη το επιτρέπουν οι συνθήκες.

                Και τώρα θα μου πεις ο κόσμος κερδίζει σε εμπειρία, και θα σου πω «με όποιον δάσκαλο καθίσεις». Γιατί πολύ απλά το τι θα σε μάθουν μέσα σε μια δουλειά δεν σημαίνει ότι είναι αυτό καθεαυτό το αντικείμενο που νομίζεις. Το πιο απλό κλασσικό παράδειγμα, επειδή είναι και κάτι το οποίο γνωρίζω σε ένα βαθμό προσωπικά, έχουμε βάλει την πώληση, την διαφήμιση και το μάρκετινγκ στο ίδιο τσουβάλι, ψάχνουμε νέο κόσμο να γυρνάει πόρτα-πόρτα και να πουλάει, και τον μαθαίνουμε να νομίζει ότι αυτός τώρα κάνει μάρκετινγκ. Τρίχες κάνει θα στο πω στα ίσα! Για μια επιστήμη θα μάθεις από το να την ερευνήσεις, να αφιερώσεις χρόνο και κόπο για να την μάθεις.

                Έχουμε φτάσει στο σημείο να ζητάμε από τους barista και barman στις καφετέριες χαρτί που να πιστοποιεί ότι είναι barista/barman/bartender. Ο σερβιτόρος σε ένα εστιατόριο πρέπει να περάσει σεμινάριο Ασφάλειας Τροφίμων κλπ, και στις επιχειρήσεις θέλουμε απολυτήρια λυκείου και ανειδίκευτο προσωπικό. Ξέρεις, γιατί είναι χάλια η κατάσταση για τους ανθρώπους με πτυχία; Γιατί σαν χώρα το μόνο που παράγουμε είναι κι άλλες κι άλλες καφετέριες, γιατί σαν εταιρεία εσύ το επιτρέπεις και το επικροτείς αυτό που γίνεται, γιατί νομίζεις ότι έτσι θα κερδίσεις κάτι. Καμία μεγάλη εταιρεία δεν έγινε αυτό που είναι, επειδή στελέχωνε το διαφημιστικό τμήμα με την Μαρία και την Ελένη από το ΙΕΚ Κομμωτικής.

Ίσως τα λόγια μου προσβάλλουν κάποιους, αλλά έμαθα να λέω την αλήθεια όπως την βλέπω, και στην τελική ο καθένας έχει την άποψη του, οπότε δεν θα ζητήσω συγνώμη από εσάς που μπορεί να πείραξε το άρθρο. Όπως είπα πιο πάνω είμαστε λαός με μυαλό, σκοπός μου δεν είναι να προσβάλλω, αν σκεφτείς λίγο εσύ που κάθισες να διαβάσεις το κείμενο θα καταλάβεις. Θα καταλάβεις ότι οι φίλοι σου, τα παιδιά σου, εσύ ακόμη, που έκανες μια προσπάθεια και ένα κόπο κάποια στιγμή να τελειώσεις κάτι, έχεις δικαίωμα να εργασθείς σε ένα κατάλληλο περιβάλλον, που θα σε κάνει καλύτερο και θα προσφέρεις και στην κοινωνία. Ναι δεν θα γίνουμε όλοι επιστήμονες, και ναι όλοι έχουν δικαίωμα στην εργασία, αλλά όχι σε σημείο να εργάζεσαι σε βάρος άλλων με περισσότερες γνώσεις στο αντικείμενο (κλασσικό παράδειγμα τουλάχιστον το μισό προσωπικό του δημοσίου, όλοι μας τα ξέρουμε και τα ζούμε). Η κατάσταση αλλάζει όταν επιλέγεις εσύ να την αλλάξεις, όχι όταν γκρινιάξεις μια φορά και μετά κάτσεις σαν «καλό παιδάκι» στην καρέκλα σου να κάνεις το ίδιο που έκανες και χθες.