Ένας συμπαθητικός γεροντάκος κατέβηκε πριν χρόνια στην Θεσ/νίκη από το χωριό του, για να μείνει με την οικογένεια του γιου του, όταν η σύντροφος της ζωής του πέθανε και έμεινε μόνος. Συνηθισμένος να ξυπνάει ξημερώματα για να πηγαίνει στα χωράφια και στα «ζωντανά» του, δεν τον χωρούσε το διαμέρισμα και με κάποιες γνωριμίες του γιου του, κατάφερε να πιάσει δουλειά ως κηπουρός στον περιβάλλοντα χώρο μεγάλου ιδρύματος. Μαθημένος να συμπεριφέρεται με τον δικό του καλοκάγαθο και αυθόρμητο τρόπο, προβληματίστηκε βλέποντας να περνάνε δίπλα του τόσοι άνθρωποι κάθε πρωί, χωρίς να του λέει κανένας «καλημέρα»!

καλημέρααα χαρουμενη Κυριακη σε ολους !