Το 1981, ο Στρ. Διονυσίου ηχογραφεί τον Νοέμβριο τον δίσκο: «Όλα είναι δανεικά» στην εταιρεία Μinos. Ανάμεσα στα τραγούδια του άλμπουμ υπάρχει κι ένα που ξεχωρίζει κι αυτό είναι το:«Τα πήρες όλα» σε μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη και στίχους του Γιάννη Πάριου.
Ο συνθέτης και σολίστας του μπουζουκιού Θανάσης Πολυκανδριώτης περιγράφει: «Το καλοκαίρι του 1981 στο Βανκούβερ πέρασα τη μεγαλύτερη δοκιμασία μου. Φεύγουμε για περιοδεία στην Αμερική με τον Πάριο και τη Γαλάνη και παίζουμε στη Monica Civic Audi Topium, από εκεί στο Σαν Φρανσίσκο και δίνουμε την τελευταία συναυλία στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ. Ενώ όλοι γυρίζουν στην Ελλάδα εγώ παίρνω το αεροπλάνο και πάω στο Βανκούβερ., στη Σούλα Κατσούρη- αδελφή της γυναίκας μου, Μάγδας. Τρεις ολόκληρους μήνες έμεινα εκεί και δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω αυτήν τη μεγάλη δοκιμασία που πέρασα. Εκεί η Σούλα μου είχε κλείσει ραντεβού με τον γιατρό, ειδικό στις παθήσεις αρθρώσεων. Ύστερα από μια εβδομάδα εξονυχιστικών εξετάσεων μου είπε ότι ήμουν κλινικά υγιής και πως αν ήθελα να ξαναπαίξω μπουζούκι χωρίς προβλήματα θα έπρεπε για τρεις μήνες να απέχω εντελώς από αυτό. Μην έχοντας άλλη επιλογή, τηλεφώνησα στη Μάγδα και την παρακάλεσα να έρθει μαζί με τις κόρες μου για να περάσουμε τις δύσκολες μέρες για να μην μπω στον πειρασμό να παίξω. Τότε πήρα την μεγάλη και οδυνηρή απόφαση να απομακρυνθώ από το στούντιο με τα ατελείωτα παιξίματα καθημερινά, να περιοριστώ στα δικά μου τραγούδια και σε κάποιες σημαντικές συνεργασίες. Το διάστημα που έμεινα εκεί, το μπουζούκι ήταν στα πόδια του κρεβατιού μου, πολλές φορές ανοικτό στη θήκη του. Καμιά φορά το έπαιρνα στα χέρια μου πολύ χαλαρά και το χάιδευα με τα δάκτυλα όπως με την κλασική κιθάρα. Έτσι έγραψα δεκατρείς μελωδίες εκ των οποίων και το κομμάτι «Τα πήρες όλα» που το είπε ο Στράτος σε στίχους του Γιάννη Πάριου, ο οποίος το έγραψε και μου το έδωσε σε ένα μπλοκάκι μέσα στο αεροπλάνο και σε πτήση της Ολυμπιακής κατά την περιοδεία μας».
Ο Πολυκανδριώτης μόνο με το δάκτυλο και νότα νότα μπόρεσε να γράψει τη μουσική πάνω στον στίχο και έστειλε το ντέμο στον πεθερό του Γιώργο Καραχάλιο, ο οποίος το πήγε στον Μάκη Μάτσα. Ο Διονυσίου μάλιστα στην αρχή αρνήθηκε σθεναρά να το ερμηνεύσει, όμως άλλαξε γνώμη μετά τη διορατική επιμονή του ίδιου του Μάτσα. Ο Στράτος δεν το ήθελε γιατί η δομή του τραγουδιού δεν ήταν συνηθισμένη. Το άκουσμα των συγχορδιών έχει μουσική συγγένεια με την αμερικανική soul.
Μάλιστα όπως τονίζει ο Πολυκανδριώτης: "Η κλίμακα του τραγουδιού είναι ραστ με χουζάμι και η πτώση του από ματζόρε στο μινόρε, πράγμα που ο Στράτος δεν μπορούσε να χωνέψει! "
Πάντως αυτή ακριβώς την πτώση την εκτέλεσε αριστουργηματικά και κανείς δεν μπόρεσε να το επαναλάβει...!!!
ΠΗΓΗ: Η μηχανή του χρόνου